Oude foto van BVC uit 1924 topper op rkvv Bakhuizen expo

„Jo moatte mar efkes binnen sjen, want it is beslist de muoite wurdich”, zegt een vrouw die de Gearte verlaat. Bij de ingang van de expositieruimte staan Bennie van der Meer en Minke Molenaar-Bult, de twee vrijwilligers die de organisatie van de tentoonstelling op zich namen.

„We ha der wol in skoftke mei dwaande west”, zegt Bennie. De twee spitten kranten uit en gingen het internet op om oude foto’s en verhalen over de voetbalclub boven water te halen. De club heeft vanaf 1968 een deugdelijk archief, maar alle wetenwaardigheden van daarvoor was een puzzeltocht in de geschiedenis. Opgetogen werden de twee van een oude foto die opdook uit 1924. „Dat moat de âldste foto fan de klup wêze”, stelt Minke.

De twee kregen de foto, die nu in groter dan een A3-formaat aan de wand hangt, binnen als een kleine prent. „It wie mar in lytse foto. We koene net iens lêze wat der op it boerd stie. Mar nei it fergrutsjen waard dúdlik dat de foto fan 1924 wie.”

Een plaat van kort na de oprichting toen er nog niet in competitieverband gevoetbald werd, weet Bennie. „Je hiene foar de oarloch faak seerjewedstriden. De klup hie doe de namme BVC, Bakhuister Voetbal Club.” Voorwaarts uit Lemmer was in die tijd geregeld tegenstander van de ploeg uit Gaasterland. Omdat de jongens uit Bakhuizen op zondag hun hobby uitoefenden was de spoeling wat tegenstanders betreft dun.

Bennie vertelt dat Bakhuizen in de jaren voor de oorlog zelfs aangesloten was bij de Utrechtse Katholieke Voetbalbond. Na de oorlog had de club een hele strijd te voeren om op zondag te mogen voetballen. De loco-burgemeester van Gaasterland wilde het niet. ‘De loco-burgemeester van Gaasterland kon het niet met zijn opvattingen overeen brengen om op Zondag aan voetbalverenigingen in die gemeente vergunning te verlenen voor het spelen van wedstrijden’, aldus een vergeeld krantenartikel.

1 dag hechtenis

De voetballers trokken zich daar niet veel van aan, maar dat leverde ze wel een proces-verbaal op, zoals uit het tentoongestelde krantenbericht blijkt: ‘Deze week stond het bestuur van de voetbalvereniging Bakhuizen voor het kantongerecht in Lemmer terecht en de vorige maand dat van een zustervereniging uit Balk. In beide gevallen is ieder der verdachten tot 0,50 cent of 1 dag hechtenis veroordeeld, deze geringe boete omdat het een principieele kwestie was.’

Later voerden de zondagsclubs uit de Zuidwesthoek gezamenlijk actie om op zondag te mogen voetballen. Sinds 2017 voetbalt Bakhuizen uit praktische overwegingen overigens op zaterdag. Voor op zondag voetballen is weinig animo meer omdat het spelers beperkt om op zaterdag te stappen. Bakhuizen promoveerde in 1972 overigens voor het eerst naar de KNVB dankzij het meespelen van ‘zaterdagvoetballers’ uit Workum, Oudemirdum en Rijs, die vanwege hun werk voor de zondagclub uitkwamen. In 1983 werd er ook een kampioensfeest gevierd naar de vierde klasse KNVB.

Inmiddels speelt de club in de vijfde klasse. Grote voetbalnamen heeft het geel/blauw nooit voortgebracht. Hans Postma speelde na zijn verhuizing naar Spijkenisse in de hoofdklasse en Jan Bosma bracht het tot een proefwedstrijd bij SC Cambuur, leert de geschiedenis. De namen die altijd verbonden zullen blijven aan het elftal van de lokale trots zijn: Van der Werf, Bult en De Vreeze.

De leden herinneren zich allemaal de jeugdkampen waar Bakhuizen ieder jaar trouw aan meedeed. Marcel Postma (57) kijkt naar filmbeelden van zo’n voetbalkamp in Grou. „Sjoch ik bin dy nûmer 14. Altiten oan de bal. Dat wiene moaie fuotbalkampen.” Echt doorgebroken is Marcel overigens niet. „Myn soan wol, mar ik bin net fierder kommen as it fyfde.”

Gezelligheid stond bij de club overigens ook hoog in het vaandel. De voetbaldagen in Bakhuizen werden tot voor kort steevast afgesloten in ‘voetbalkroeg’ café De Domper. „Earst efkes yn de kantine en dan nei de Domper”, weet Bennie van het ritueel. De sluiting van De Domper was een domper, maar had als voordeel dat de kantineopbrengsten omhoog gingen.

Jan Hylkema tuurt even verderop naar de oude foto’s en neust in de boeken om. Hij speelde in de beginjaren 50 in het eerste team. „Ik kom net mear by de wedstriden, mar ik folchje it noch wol.” Jan Witteveen is uit Sint Nicolaasga gekomen om even te grasduinen door de geschiedenis van zijn oude club, waar hij in de jaren tachtig in de hoofdmacht speelde. „Soks is altiten moai.”

Een jonge loot aan de stokoude club is de damesafdeling die in 2019 opgetuigd werd. Sinds 2015 spelen de seniorenteams samen met NOK. De geschiedenis van de de club gaat een nieuwe eeuw in en schrijft zich voort. Van de eerste eeuw verschijnt overigens binnenkort een boek.